3. How sweet ...

Krótki, przeciętny i nic niewnoszący, ale co tam. Takie rzecz moi mili powstają na rosyjskim. I tak właśnie uczę się chemii. Życzcie mi powodzenia jutro na sprawdzianie. Masz Joanno, bo zaraz będzie, że żaden z Ciebie Shadows ;D ;* Ale z Ciebie chodzący SPAM ! :D

Usiadł w kuchni. Czułam, że przygląda mi się, kiedy uwijam się przy blacie.
-Jaką pijesz herbatę? - spytałam.
-Lubię pomarańczową. Koniecznie w ogromnym kubku. Aaa i słodzę dwie łyżeczkę.
Zastosowałam się do instrukcji i zajęłam miejsce naprzeciw niego.
-Wiesz ile można dowiedzieć się o człowieku, pijąc z nim zwykłą herbatę? -
No tak, po alkoholu zawsze wychodził ze mnie niezły psycholog.
-Doprawdy? Więc co moja herbata mówi o mnie? - Zatarł ręce w oczekiwaniu na odpowiedź.
-Hmm... zastanowiłam się i spojrzałam na jego rumiane policzki - Lubisz poznawać nowe rzeczy, ale kochasz też stabilność. I bardzo lubisz prowadzić słodkie życie.
-Jesteś niesamowita. Jestem aż tak przewidywalny? - zamrugał - To wszystko prawda, ale uwierz mi, każdy medal ma dwie strony. Powiedziałem, że pomarańczową, bo nie chciałem wyjść na banalnego, w wielkim kubku, żeby móc zostać tu z tobą jak najdłużej, a cukru dwie łyżeczki, aby móc się napatrzeć na to twoje urocze skupienie, kiedy go wsypujesz.
-Kiepski bajer Sanders - zaśmiałam się, ale policzki miałam gorące, więc pewnie się zarumieniłam.
-Masz jakieś ciastka? - Wstał i ruszył do penetrowania naszych szafek.
-Zostaw! - Pobiegłam za nim, próbując go powstrzymać.
Nie miałam jednak szans z murem, który tworzył. Uwiesiłam się na jego bicepsie, jednak nic to nie dało, bo dopadł moich ukochanych eklerków. Tego było za wiele! Rzuciłam mu się na plecy i okładałam po łopatkach, ale on tylko bezczelnie się śmiał. Przerzucił mnie do przodu, jakbym była piórkiem. Posadził mnie na blacie i przytrzymał rękoma moje dłonie. Nie miałam z nim szans.
-I co teraz królewno? Eklerki albo życie!
-Eklerki! Zawsze eklerki!
-W takim razie będę cię tu trzymał i karmił eklerkami do końca życia! - Zbliżył kawałek ciasteczka do moich ust - Am?
-Jesteś słodki jak ta eklerka - powiedziałam, w końcu byłam pijana, miałam pozwolenie na pieprzenie głupot bez pokrycia.
Wyraźnie się zdziwił.
-Tutaj masz troszkę... - zaśmiał się i starł kciukiem resztki eklerki z kącika moich ust.
Zawstydziłam się. W tym momencie do domu wpadli niezapowiedziani goście. Moja droga Alice wtoczyła się do mieszkania, wstrzymywana przez.... Gatesa?! A może to on był wstrzymywany przez nią? Nie wiem, obydwoje było równo nawaleni. Po prostu mnie zamurowało. Sądząc po minie Matta - jego również. Natychmiast zeskoczyłam z blatu, lecz wciąż nie mogłam powiedzieć ani słowa. Alice nie potrafiła powstrzymać się od śmiechu, a Haner ledwo trzymał się na nogach.
-Sanders? Maaatt, Maaacio, mój kochany Shaad...sio - jąkał się - Chłopie, co ty tu robisz?
-A ty? - Shadows podszedł do niego i złapał za rękaw kurki, żeby się nie wywrócił.
-Odprowadzałem Alice. A wy tu...- zaśmiał się i spojrzał na mnie wymownie, potem na Matta i znów na mnie.
-Jemy eklerki ! - powiedzieliśmy razem - Późno już - dodałam.
-Spokojnie, już spadamy. Dobranoc! - Matt puścił mi oczko - Chodź stary. - Założył rękę Hanera na swoje ramie.
-Paaa Ali, paaaa Nicky! - rzucił śpiewnie Syn, machając nam na pożegnanie.
Alice od razu pognała do pokoju. Kiedy miałam zamiar położyć się już spać, zajrzałam do niej jeszcze.
-Jak się czujesz? - spytałam.
-Kompletnie pijana - jęknęła.
-Jutro pogadamy - pogroziłam jej.
-Dobrze mamusiu! - Zakryła się kołdrą i poszła spać

     Na szafce nocnej miałam przygotowaną butelkę wody. Za jeden razem opróżniłam ją do połowy. Powoli podniosłam się z łóżka. Przejrzałam się w lustrze, zdecydowanie wyglądałam jak wrak człowieka. Powlokłam się do łazienki i doprowadziłam się do porządku. Włosy splotłam w starannego warkocza, naciągnęłam na siebie pierwsze lepsze jeansy i włożyłam koszulkę A7X. Dochodziła jedenasta, a Alice jeszcze spała. Zbiegłam na dół na paluszkach. Zabrałam się za przygotowanie śniadania. Kiedy Ali była "wczorajsza" , zawsze robiłam jej jajecznice. To był zdecydowanie mój popisowy numer, jeżeli chodzi o śniadanie.
Nie zapukałam, pewnie pęka jej głowa. Usiadłam na jej łóżku i obudziłam ją delikatnie:
-Dzień dobry Ali. Zrobiłam jajecznicę. - Postawiłam tackę na tapczanie.
-Kocham cię! - Z miejsca zabrała się za jedzenie - Jak się wczoraj bawiłaś?
-Było w porządku.  Wreszcie oderwałam się od pracy i...
-Chrisa! - weszła mi w słowo.
-Nie głuptasie! Chciałam powiedzieć, że od rutyny. Nie pamiętam nawet kiedy ostatnio byłyśmy na imprezie i ...tyle wypiłam. Ty chyba też, prawda?
-Taa... - zaśmiała się.
-Było widać. A to z Gatesem? Co to było?
-Nicky, przestań! - Rzuciła we mnie poduszką.
- Nie uciekniesz od tej rozmowy - zaatakowałam ją łaskotkami - Ali, przecież ty się nigdy tak nie zachowujesz. Wpatrywałaś się w niego jak w obrazek, on cię obskakiwał, potem wtoczyliście się razem do naszego mieszkania wpół objęci.O co chodzi Alice? - uśmiechnęłam się mimowolnie.
-Ty za dużo myślisz. Byłam pijana i Haner był pijany. Świetnie się bawiliśmy i tyle. Żadnej relacji. Pewnie nigdy go już nie spotkam.
-Alice, ale.... - chciałam pociągnąć ten temat.
-A ty i Shads? - przerwała mi - O ile pamiętam to zastaliśmy was w dwuznacznej pozycji - nie mogła powstrzymać się od śmiechu.
-Bardzo śmieszne! Próbowałam ratować nasze eklerki przed tym potworem!
-Siedząc na blacie i wpatrując się w bestie? Oj Nicky, coś kręcisz ... - Dała mi pstryczka w nos.
-Nie będę z tobą gadać! - Podniosłam się.
-Nicky, nie obrażaj się! - Rzuciła mi się na plecy, tym samym obie wylądowałyśmy na łóżku, śmiejąc się do rozpuku.
-No dobra, pobawmy się w "chwilę prawdy" . - Wymownie poruszała brewkami.
-O nie, tylko nie to ! - jęknęłam.
-Ależ właśnie to ! Zobowiązujesz się mówić prawdę pod przysięgą ? - zachowała poważny ton głosu.
-Tak - wymruczałam.
-Nicole Stone, czy między tobą a Mattem Sandersem jest jakaś chemia?
-Zwariowałaś? Przecież jestem z Chrisem! - oburzyłam się.
-Nie pytam przecież, czy go kochasz mała, ale... czy ci się podoba?
-No ok, jest przystojny, pociągający i mogłabym z nim rozmawiać godzinami, słuchając tembru jego głosu, ale tylko tyle.
-To jest AŻ tyle  - wyszeptała.
-Moja kolej ! Alice Collins, czy wczoraj doszło do czegoś między tobą a Brianem Hanerem?
-Nie! Jestem szalona, ale nie głupia. Gates szuka panienek na jedną, nocną przygodę. Tacy faceci przestali mnie kręcić. I takie zabawy również.
-Na pewno?
-Tak!
-Wierzę. Pewnie i tak nigdy już nie spotkamy słodkiego Shadsia i seksownego Synia - westchnęłam, udając rozczarowanie.
Właśnie w tym momencie zadzwonił dzwonek do drzwi...