23. Full of excitement evening!

Witam moi kochani. Miałam powstrzymać się w najbliższym czasie od odcinków, prawdę mówiąc terminarz mam zawalony tragicznie, no ale że Hope zastosowała już cała symfonię presji, więc tak oto przedstawiam wam numer 23. Nie jest pewnie jakiś najlepszy, bo pisany na szybkiego, no ale starałam się. Zapraszam serdecznie.

Samolot wylądował na lotnisku równo o czternastej. Ekipa pospiesznie przepakowała wszystkie swoje bagaże oraz sprzęt do tourbusa, który czekał na parkingu. Stąd została już tylko jakaś godzina drogi na miejsce koncertu, czyli stadionu w Cleveland. Koncert nie był planowany na dużą skalę. Prawdę mówiąc chłopaki zgodzili się tylko dlatego, że Larry bardzo nalegał. Ponoć gość związany z agencją i odpowiedzialny za ten kontrakt to jakiś stary kumpel ich managera. Kasa z tego też była niewielka, praktycznie zwróci się tylko za podróż i starczy na konkretne after party w hotelowym klubie. Zdecydowali jednak, że zagrają ten koncert, w końcu i tak mieli w planach Nowy Orlean, wiec dlaczego by nie? Zresztą, gdyby to zależało od nich, podpisywaliby każdy kontrakt na koncert, ale Larry skrupulatnie pilnował terminarza, trzymał się tych swoich kosztorysów i sprawdzał czy wyjazd gdzieś dalej aby na pewno się opłaca. Dla niego liczyły się pieniądze, dla nich fani, ale musieli iść na jakiś kompromis. Zdawali sobie sprawę, że nie da się zagrać wszędzie jednego roku, ale wciąż powtarzali Larry'emu, że powinien planować to tak, aby mogli dotrzeć do każdego miejsca, gdzie ludzie słuchają ich muzyki, choćby miał być to wyłącznie jeden fan Avenged Sevenfold.

W hotelowej recepcji odebraliśmy klucz do pokoju. Chwilę później rozległa się wrzawa, kiedy tylko dziewczyny zobaczyły mnie i Matta.
-Kochani, już jesteście ! - Alice rzuciła mi się na szyję.
-Bylibyśmy wcześniej, ale w połowie drogi ktoś się zorientował, że nie zabrał torebki - Matt spojrzał wymownie w moim kierunku, ale ta skarciłam go wzrokiem.
-Nie wypominaj mi tego! - Wyminęłam go i przywitałam się z resztą.
-Chłopie, po prostu dziewczyna się nie może przy tobie skupić - Haner szturchnął go w bok i podał puszkę piwa - Ja sobie to zawsze tłumaczę w ten sposób.
Alice wybuchnęła śmiechem.
-I tłumacz sobie tak dalej - powiedziała i pocałowała go w policzek - Dobra, mamy trochę czasu, co będziemy robić?
-Dzwoniłem do Roberta - wtrącił Larry - Mówił, że teoretycznie już powinniście być na miejscu,
-No tak, trzeba rozstawić perkę - Rev podrapał się po głowię.
-I resztę sprzętu - dodał Zacky.
-I przydałoby się zrobić jakąś próbę - Matt zastanowił się chwilę - Dobra, jedziemy tam.
-My się wam chyba nie przydamy, prawda? - Hope wywróciła oczami.
-Nawet powiem więcej, tylko byście nam przeszkadzały - odparł Jimmy i pocałował ją w czółko.
-Widziałam tutaj za rogiem klimatyczną kawiarnie, więc może macie ochotę na kawę? - zaproponowałam dziewczynom.
-Pewnie! - Mart ożywiła się lekko - Johnny chrapał sobie słodko całą podróż, a ja nawet nie zmrużyłam oka! Jeśli za chwilę nie napiję się kawy to zaraz tutaj usnę.
-Ok, to idziemy. Tylko może najpierw zostawimy w pokojach bagaże? - zaproponowała Alexis.
-Poradzicie sobie bez nas? - Johnny zrobił już krok w tył, ale Mart sparaliżowała go spojrzeniem.
-Chyba sobie żartujecie ! - fuknęła Alice - Łapcie za te walizki i do pokoi , raz ! - powiedziała, a oni jak malutkie, potulne pieski, dźwignęli walizki i pomaszerowali w kierunku windy.
-No, faceta to sobie jednak trzeba wychować - Hope puściła jej oczko - A Alice ma największe predyspozycję do tego, żeby podporządkować sobie Gatesa.
-Oj nie będzie łatwo, znam go od lat - prychnęła Alexis - Ale jak widzę całkiem namieszałaś mu głowie i wybiłaś z niej głupotę, więc miejmy nadzieję, że się uda - uśmiechnęła się łagodnie.
-Ja też mam taką nadzieję. Dobrze, nie traćmy czasu !
Na miejscu, przy cudownej, aromatycznej kawie, dziewczyny wypytywały mnie dosłownie o wszystko. Grzecznie odpowiadałam na pytania dotyczące jego rodziców. Po tych opowieściach dziewczyny zachwycały się mamą Matta. Gdy tylko ją poznają, zauroczy ich jeszcze bardziej. Podzieliłam się też wątpliwościami odnośnie Amy. Nie wniosło to nic nowego, bo dziewczyny mają takie samo zdanie jak mama Matta ; że jest młodziutka, że Shads to przecież jej ukochany braciszek, że na pewno się do mnie przekona i to jej uprzedzenie jest niegroźne. Ja miałam inne odczucia, szczególnie kiedy Matt wspomniał, że Amy jest tak mocno zżyta z Val. Dziewczyny zaprotestowały.
-Nicky, chyba nie sądzisz, że mała cały czas wierzy, że między Sandersem a Valery wszystko się ułoży? - Alice przecząco pokiwała głową - Nie, to niemożliwe.
-Mimo wszystko wydaję mi się, że ona coś kombinuję - upiłam łyk swojego moccacito - Alex, a ty czemu nic nie mówisz? W końcu ty najdłużej znasz Matta.
-Wiesz... ja tam nigdy nie przepadałam za Val, ale faktycznie, Amy ją uwielbiała. Nie powiem, Matt też patrzył w nią jak obrazek, ale ona wcale go nie kochała. Dobrze, że los chciał, że Shadows dowiedział się o tych jej wszystkich małych zdradach...
-Zdradzała go? - odstawiłam szklankę i aż szczęka mi opadła.
-Matt ci nie mówił? - wypaliła Mart. Ona najwidoczniej tez była wtajemniczona.
-Nie rozmawialiśmy o tym, wspomniał tylko, że popadli w rutynę i uczucia się wypaliły.
-Taka jest wersja wśród znajomych i mediów - odparła Alexis - Prawda jest taka, że Val zwyczajnie zdradzała naszego Sandersa, dlatego się rozstali. Ale o tym wiedzą tylko chłopaki, mama Mattiego, ja, Marta no i teraz wy.
-W takim razie mnie okłamał...- zmieszałam się i popatrzyłam na lekko czerwieniącą się Mart.
-Ukrył prawdę, to nie ta sama kategoria co kłamstwo - powiedziała Hope.
-Racja. Zresztą, na pewno by ci powiedział, nie przejmuj się tak tym wszystkim - Alexis pogłaskała mnie po dłoni.
-Nawet ojciec Matta i Amy  nie znają prawdy - dodała Mart.
-Pewnie dlatego mała wciąż jest tak zapatrzona w Val - powiedziałam.
-To ma sens. Ale jeśli ma się od kogoś dowiedzieć, to niech będzie to Matt - Alex mrugnęła do mnie i znów zajęła się kawą oraz czekoladowym ciachem.
-Pieprzyć te wszystkie problemy, najważniejsze, że się kochacie. Bo to miłość, prawda? - Hope podparła twarz na nadgarstkach.
-Chyba miłość... nigdy nie czułam czegoś takiego do faceta. Matt jest niesamowity - odparłam, a dziewczyny uśmiechnęły się lekko.
-Już popłynęła - zaśmiała się Alice - A jak tam w TYCH sprawach? - wypaliła, a dziewczyny wręcz zjadały mnie wzrokiem.
-No wiecie co...- starałam się wyglądać na oburzoną - To prywatna sprawa.
-Z przyjaciółkami nie ma prywatnych spraw moja droga - Hope pokiwała głową, a dziewczyny od razu się z nią zgodziły.
-Jeszcze nic nie było, ale dzisiaj zamierzam to zmienić - uśmiechnęłam się, przygryzają  wargę.
-No nie wierzę, Ty plus Shadows i nic? - Alice rzuciła mi spojrzenie, które mówiło, że zupełnie mi nie wierzy.
-Mieliśmy już okazję, ale wtedy byłam pijana i Matt nie chciał tego wykorzystać.
-Ooo, słodki, porządny, odpowiedzialny facet - Mart puściła mi oczko - Nie ma to jak nasze kochane chłopaki.
-Co prawda mój coś ostatnio świruję, ale mam nadzieję, że mu przejdzie - Alexis wywróciła oczami, ale żadna nas nie wnikała w sens jej słów.
-Zapomniałam powiedzieć chłopakom, że dzwonili z mojej redakcji i przyślą kogoś do zrobienia fotoreportażu. Mówiłam Naczelnej, że mogę to zrobić, ale uparła się, że mam przecież urlop - powiedziałam.
-Mam nadzieję, że to nie będzie ta wasza Carol - Alex odstawiła filiżankę - Słyszałam kiedyś jak Zacky rozmawiał z nią przez telefon, chodziło chyba o podpisanie jakichś papierów, bo mieli się spotkać. Ale gadali jakoś dziwnie, chyba nie za bardzo się lubią.
-Trzeba się zbierać, prawda? - Alice podniosła się i wyszperała portfel z torebki.
-Napiwek? - Hope uniosła brew.
-Widziałaś jaki ten kelner ma seksowny tyłek? - szepnęła Ali - Tylko ani słowa Synowi, bo chyba przełożyłby mnie przez kolano. No już dziewczyny, jedziemy na koncert!

Stadion nie był ogromny, jednak miejsca na trybunach były zajęte co do jednego. Przynajmniej Larry tak mówił. Na płycie również było tłoczno, ale to wcale nas nie zraziło. Razem z dziewczynami zdecydowałyśmy, że zamiast grzać miejsca na backstage'u, ruszymy w tłum. Koncert w pozycji siedzącej to żaden koncert. Kiedy już stałyśmy pod sceną przypomniały mi się lata mojej młodości, kiedy jako nastolatka z czerwonymi końcówkami włosów, ubrana w skórzane spodnie, szalałam na koncertach. Kiedy wracałam do domu, dostawałam od matki, która widziała mnie raczej na scenie filharmonii, z włosami upiętymi w dystyngowany kok. Ale ja zwyczajnie taka nie byłam. Był jednak czas, kiedy o tym zapomniałam, poszłam na studia, znalazłam pracę. Nie miałam już czasu na bunt, młodzieńcze wybryki i nocne koncerty. Dopiero kiedy poznałam Matta wszystko wróciło do starego stanu rzeczy. Chłopaki dali niesamowity koncert, jak zawsze szaleli na scenie, byli zabawni, pełni energii.  Długo po koncercie rozdawali autografy i robili sobie zdjęcia z fanami. Nawet nie zdziwiło mnie to, że na backstage'u zobaczyłam Carol ; miała naszą redakcyjną plakietkę i jak to miała w zwyczaju, paliła jakiegoś cienkiego papierosa. Za to Zacky gdzieś zniknął. Obawiałam się, że chyba domyślam się o co w tym wszystkim chodzi...
-No już, koniec zdjęć, dziękujemy wszystkim ! - Larry rozgonił fanów, którzy chcieli robić sobie zdjęcie po raz wtóry - Jedziemy na imprezę chłopaki ! - zatarł ręce i zawołał mnie - Zbierz dziewczyny Nicky, nie mamy czasu.

Klub, w którym odbywało się after party był po prostu nieziemski ! Jeszcze nigdy nie byłam w takim miejscu. Cudowny, stalowy bar rozciągał się przez całą długość pomieszczenia, lśnił fioletowym neonem, a jego zapas trunków był zadziwiający. Nigdy nie widziałam tyle rodzai alkoholi w jednym miejscu. Znając Alice i jej pociąg do nowych , nieznanych rzeczy, to chyba nie wyjdzie trzeźwa z tej imprezy. Co prawda, ludzi było sporo, ale każdy chyba z branży. My zajęliśmy miejsce z Larrym, a chwilę potem dołączył do nas jakiś młody mężczyzna. Był ubrany w czarną bluzkę w serek, której rękawy podwinął do połowy, a do tego miał na sobie eleganckie, granatowe spodnie. Był ciemnowłosy, ale jego oczy miały błękitną barwę. Zauważyłam, jak dziewczyny rozbierają go wzrokiem...no nie powiem, był nieziemsko przystojny.
-Poznajcie, to jest właśnie Robert Taylor, organizator koncertu.
-Witam - Podał rękę chłopakom, a nas-dziewczyny uraczył boskim uśmiechem - Świetny koncert.
-Dzięki - Brian podsunął mu piwo - Przyłączysz się do nas , prawda?
-Jasne - Zajął miejsce obok Larrego.
-Jedno pytanie nie daje mi spokoju - Alice była już wyraźnie wcięta, więc mówiła co jej ślina na język przyniesie - Słyszałam, że organizator miał być starym kumplem naszego kochanego menagera, a - z całym szacunkiem Larry - to chyba nie jest twoja kategoria wiekowa? - powiedziała poważnie, a Rev wybuchnął śmiechem.
-Robert jest synem mojego znajomego - Larry odparł lekko podenerwowany, ale Johnny zaraz załagodził sytuację, podając mu wymyślnego drinka.
-Taki młody, a tak daleko zaszedł - Hope uśmiechnęła się lekko.
-To zupełnie tak jak twój chłopak - wypalił Rev, a kiedy obrzucił go pytającym spojrzeniem, dodał - mówię o sobie maleństwo!
-Ah tak, wiem - cmoknęła go w policzek.
Impreza toczyła się w dobrym klimacie do momentu, kiedy Zacky zauważył Carol. Wymknął się w stronę baru i szarpnął ją za łokieć. Chyba nikt oprócz mnie tego nie widział. Rozmawiali, w sumie to chyba na nią krzyczał, był już po kilku głębszych. Szturchnęłam Matta, a on poderwał się z miejsca i poszedł w ich stronę, ja również, a na nasze nieszczęście - za nami także Alexis.
-Co się tutaj dzieję? - Matt odciągnął od Carol zalanego Bakera.
-Miało tutaj nie być fotoreporterów - warknął,
-Spokojnie Zacky, ktoś zaraz się tym zajmie - powiedziałam, starając się go uspokoić - Carol, jedź już, to zamknięta impreza - powiedziałam łagodnie.
-Więc co ty tutaj robisz? - wypuściła mi dym prosto w twarz. Chyba też była pijana.
-Ja jestem tu prywatnie z Mattem - powiedziałam i instynktownie złapałam go za rękę.
-Nie słyszysz , wypierdalaj stąd ! - fuknął Zacky, a za jego plecami zjawiła się Alex,
-Zacky, co ty wyprawiasz? - spytała.
-Proszę cię kochanie, nie wtrącaj się, ok? - Załamał ręce. Wyczuwałam ogromną burzę w powietrzu.
-"Kochanie" ! - Carol zaśmiała się i ruszyła w kierunku wyjścia, lecz Alexis złapała ją za rękaw koszuli.
-Słuchaj , o co ci chodzi? - spytała, widząc łzy w oczach Caroline.
-O co mi chodzi? Zapytaj Zacka o co chodzi! - wrzasnęła - Może ci powie, ale wątpię. Żegnam!
-Zacky, o czym ona mówi? - Alex spojrzała na niego, lecz nie odpowiadał - Mów Zachary, bo nie ręczę za siebie!
-Alexis ja...
-Ty cholerny dupku! - wrzasnęła i cisnęła w niego szklanką napełnioną drinkiem - To o to chodziło przez te wszystkie dni... - Podeszła do niego i zmierzyła go wzrokiem - Jeśli to prawda, nie daruję ci tego. To prawda?!
-Pozwól mi to wytłumaczyć... - Chciał złapać ją za ramiona, ale się wyrwała.
-Nie dotykaj mnie! Brzydzę się tobą, rozumiesz? Jutro wracam do domu. Nie obchodzi mnie gdzie dziś śpisz, ale na pewno nie ze mną - warknęła i wybiegła z klubu.
Zacky siedział jeszcze chwilę przy barze, Jimmy dołączył do niego i rozmawiali o czymś zawzięcie. Rev chyba dawał mu niezły opiernicz. W tym czasie Robert chyba bajerował Hope, co w ogóle nie spodobało się chłopakom i traktowali go z chłodnym dystansem. Ja i Matt postanowiliśmy ewakuować się do hotelu. Impreza się raczej skończyła.

Matt zamknął za sobą drzwi i padł na łóżko. Usiadłam obok niego i pogłaskałam go delikatnie po głowie.Chwycił moje ręce i ucałował nadgarstki.
-Planowałem romantyczny, gorący wieczór, a ta sytuacja z Vengeancem wszystko popsuła - mruknął.
-Przecież to nie twoja wina miśku, nie martw się tym.
-To mój brat, a Alexis przyjaciółka. Nie wiem , zupełnie nie rozumiem jak on mógł zrobić coś tak głupiego...- ukrył twarz w dłoniach - Zresztą, narobił głupstw i sam będzie musiał to jakoś odkręcić.
-Racja - kiwnęłam głową.
-Wiesz kocurku - przygryzł dolną wargę - cholernie seksownie wyglądasz w tej skórze, ale zaraz ją z ciebie zdejmę.
-Nie mam nic przeciwko - uśmiechnęłam się prowokująco i już chwilę później wylądowałam w jego objęciach.
Całował mnie namiętnie, stopniowo pozbywając się części mojej garderoby. Skóra leżała już na podłodze, koszulka gdzieś na łóżku, spodnie poleciały na fotel. Popchnął mnie na zimną pościel, aż zadrżałam. Szybko jednak poczułam ciepło jego ciała, rozgrzane ręce na moich udach, gorące usta na mojej szyi. Zupełnie straciłam rozsądek, chciałam go coraz bardziej i mocniej. Przy każdym ruchu jego tatuaże wydawały się żywsze, jego oddech szybszy, jego oczy bardziej lśniące. Zakochałam się w tym facecie i w tych chwilach. Pragnęłam go z całej siły, tej jego męskości, tego, że był stu procentowym facetem, bez żadnych urojonych problemów. Chciałam, aby ta chwila nigdy się nie kończyła, żeby ta noc trwała wiecznie, wciąż od nowa i od nowa. Opadł obok mnie, na zimną pościel i oddychał głęboko.
-Wow - szepnął, zachłannie łapiąc powietrze.
-Jeszcze... - jęknęłam mu do ucha i od razu poczułam ciężkie dłonie na moich biodrach.
-Kocham cię Nicky, nawet nie wiesz jak bardzo cię kocham - powiedział po wszystkim, ocierając wierchem dłoni krople potu z mojego czoła.
-Wiem i kocham cię tak samo mocno.
W odpowiedzi przygarnął mnie do siebie i ogarnął ramionami. Poczułam się bezpieczna jak nigdy dotąd. Kochana jak nigdy dotąd. Ufałam mu jak nikomu w przeszłości. Był dla mnie najważniejszą osobą na świecie...